چهره ها

شب بود و سیاهی
غم بود و تنهایی
سالها بگذشت
تنهای تنها
و می دیدم اشکهای دروغین و خنده های کاذب
می دیدم عبور عابران بی هدف و نگاه های سرد آنها را به هم
صبح بود اما خورشید زیر ابرها پنهان شده بود می خواست اجازه دهد
به باد و باران به ابرها که از خود قدرتی نشان دهند
که حضور خود را باور کنند
گذشت
باران بارید شست,چهره ها را, دو رویی ها را
و اشکهای دروغین و خنده های کاذب را
شست و برد

برای خواندن بقیه به ادامه مطلب برید

این روزها که می گذرد
یک ترانه تلخ
قصه ی تنهایی های مرا می سراید
سمفونی گوش خراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد
باید باور کنم
تنهایم

بـه فکر نــوازش دست های منی!
بی آنکــه بدانی ؛
دلـــم است کــه تنهــا مانــده ..
دست هایــم ، دو تاینــد

هی فلانی می دانی ؟ می گویند رسم زندگی چنین است...
می آیند.... می مانند.... عادت می دهند.... ومی روند.
وتو در خود می مانی و تو تنها می مانی
راستی نگفتی رسم تونیز چنین است؟.... مثل همه فلانی ها....؟

برای دیدن بقیه ی جملات به ادامه ی متن بروید